خاک زادیه, مسعود, بهادران, شهاب, قاسمی, ریحانه, بهاری بابادی, آزیتا, کریمی, مروارید. (1397). بررسی میزان شیوع و بروز گونه های مختلف شپش در پرندگان بومی شهرستان شهرکرد استان چهارمحال و بختیاری در سال های 1396 تا 1397. هیستو بیولوژی دامپزشکی, 6(2), 20-30.
مسعود خاک زادیه; شهاب بهادران; ریحانه قاسمی; آزیتا بهاری بابادی; مروارید کریمی. "بررسی میزان شیوع و بروز گونه های مختلف شپش در پرندگان بومی شهرستان شهرکرد استان چهارمحال و بختیاری در سال های 1396 تا 1397". هیستو بیولوژی دامپزشکی, 6, 2, 1397, 20-30.
خاک زادیه, مسعود, بهادران, شهاب, قاسمی, ریحانه, بهاری بابادی, آزیتا, کریمی, مروارید. (1397). 'بررسی میزان شیوع و بروز گونه های مختلف شپش در پرندگان بومی شهرستان شهرکرد استان چهارمحال و بختیاری در سال های 1396 تا 1397', هیستو بیولوژی دامپزشکی, 6(2), pp. 20-30.
خاک زادیه, مسعود, بهادران, شهاب, قاسمی, ریحانه, بهاری بابادی, آزیتا, کریمی, مروارید. بررسی میزان شیوع و بروز گونه های مختلف شپش در پرندگان بومی شهرستان شهرکرد استان چهارمحال و بختیاری در سال های 1396 تا 1397. هیستو بیولوژی دامپزشکی, 1397; 6(2): 20-30.
بررسی میزان شیوع و بروز گونه های مختلف شپش در پرندگان بومی شهرستان شهرکرد استان چهارمحال و بختیاری در سال های 1396 تا 1397
1دپارتمان تخصصی بهداشت و بیماری پرندگان، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد-ایران.
2استادیار، ، دپارتمان تخصصی بهداشت و بیماری پرندگان، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد-ایران.
3دانشجوی دکتری حرفه ای، دپارتمان تخصصی بهداشت و بیماری پرندگان، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد-ایران.
4دانشجوی کارشناسی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد-ایران.
چکیده
بررسی میزان شیوع و بروز شپش در گله های مرغ بومی به عنوان منبع تغذیه روستاییان و مناطق کمتر توسعه یافته یکی از مهمترین دغدغه های بهداشتی برای کاهش ضریب تبدیل غذایی و بهبود راندمان تولید در این نوع پرندگان می باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی میکروسکوپیک میزان شیوع و بروز گونه های مختلف شپش در پرندگان بومی شهرستان شهرکرد و مناطق حومه این شهرستان در سال 1396 تا 1397 می باشد. جمع آوری داده ها از آبان ماه 1396 تا اردیبهشت ماه 1397 از 200 پرنده بومی شهرستان شهرکرد و شهرهای حومه در استان چهار محال و بختیاری بصورت گشت در مراکز و نمونه های ارجاعی به کلینیک دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهرکرد صورت گرفت. روش شناسایی به کمک میکروسکوپ نوری و کلیدهای تشخیصی صورت گرفت. نتایج بررسی های انجام شده نشانگر آلودگی 60 درصدی (120 نمونه آلوده) به شپش و 40 درصد عدم آلودگی در بین پرندگان بومی می باشد. میزان آلودگی به هر گونه شپش بر اساس تعداد جدا شده شامل مناکانتوس استرامینوس به تعداد 42 مورد، منوپونون گالینه به تعداد 55 مورد، گونیودس دیسیمیلیس 30 مورد و مگنینیا کوبیتالس 10 مورد می باشد.
ابتدای صفحه